เมื่อผม(เหมือน)ไปเยี่ยมบ้านญาติ

ก่อนอื่นขอ ร่ายยาวก่อนนะครับ เมื่อวันที่ 20 ตุลาตม ที่ผ่านมา ต้องจำเป็นต้องระเหเร่ร่อนไปดูงานที่บ้านลุงโฮ กับทางมหาลัย เลยได้รู้ในสิ่งที่ไม่รู้ และได้รู้ในสิ่งที่รู้มาผิดๆ เมื่อได้ยินได้ฟังแล้ว มีหลากหลายความรู้สึก ที่ประดังกันเข้ามา ทั้งภูมิใจ ดีใจ เสียใจ เศร้าใจ และเข้าใจ เอาอันแรกนะครับภูมิใจที่ประเทศเราไม่เหมือนเขาและก็ภูมิใจที่เขาเห็นเราเหมือนญาติของเขาภูมิใจที่เขาสามารถยืนหยัดได้ด้วยความร่วมใจด้วยสมองและสองมือของเขา ดีใจที่เรายังมีเพื่อนบ้านอย่างเขา ดีใจที่ได้ไปเยี่ยมเขา เสียใจเพราะเราเข้าใจเขาผิดๆมานาน เศร้าใจที่เขาต้องผเชิญกับความทุกข์ยากแสนสาหัสมาตลอด และเข้าใจทำไมเขาถึงเป็นอะไรที่เขาเป็น ขอเล่าเรื่องจากไกด์เวียดนามที่มาเรียนอยู่ในประเทศไทย เขาเล่าถึงเรื่องราวของบ้านเขาให้เราได้ยินได้ฟัง(อย่าพึงคิดสรุปนะครับ) ประเทศของเขาเป็นประเทศที่มีหลากหลายชนชาติ พรเจ้าแผ่นดินองค์แรกคือ เจี้ยนซื่อ ซึ่งเป็นลูกเลี้ยงของรัชกาลที่1 ของไทย เพราะโดนทั้งจีนและเขมรต้องการยึดประเทศ เลยมาขอสวามิภักษ์กับ ร.1 โดนไทยได้ส่งทหารเข้าไปช่วย จนเปลี่ยนรัชสมัยของเจี้ยนซื่อ จีนก็เข้ามามีอำนาจ จนถึงรัชสมัยของพระเจ้าแผ่นดินองค์ที่ 12 ฝรั่งเศษ ก็เข้ามาล่าอาณานิคม โดยมีพระเจ้าไข่ดิ่งเป็นหุ้นเชิด จนมาถึงรัชสมัยของพระเจ้าเบ๋าได๋ ได้มอบอำนาจการปกครองให้กับลุงโฮ จากนั้น สงครามเวียดนามก็เกิดขึ้น โดยลุงโฮต้องการปลดแอกจากฝรั่งเศษ โดยการช่วยเหลือจากจีนและรัสเซีย ซึ่งเป็นพี่ใหญ่ค่ายคอมฯ ฝรั่งเศษก็เอามั่งหันไปหาพี่เบิ้ม(สหรัสอเมริกา)จากนั้นมาเวียดนามก็กลายเป็นสนามทดลองอาวุธของทั้งสองฝ่ายทังอเมริกาและรัสเซีย เรื่องราวจะเป็นอย่างไร....เชิญติดตาม