สงบ สบาย สมาธิ

ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา ไม่รู้จะไปไหน (วันหยุดน้อย5วันเอง) เลยหลีกหนีความวุ่นวายไปสงบสติอารมณ์ที่บ้านหนองรี ตื่นมาตอนตีห้ากว่าๆ ไปนั่งจิบกาแฟที่โต๊ะหินซึ่งเป็นมุมโปรดของผม ทุกครั้งที่มาบ้านหลังนี้ทุกเช้าเมื่อตื่นขึ้นมาผมจะมานั่งที่โต๊ะตัวนี้ มันเป็นความรู้สึกที่สบาย นั่งชมโน่นชมนี่ไปเรื่อยๆโดยที่ไม่มีอะไรมารบกวน เฮ้อสงบ!  แล้วก็มีสิ่งที่ทำให้เกิดสมาธิ ที่ทำให้นั่งอยู่ตรงนี้ได้นานนับชั่วโมงก็คือ......?  เจ้าเพื่อนร่วมโลกตัวน้อยๆ ที่ไม่เคยเหนื่อยที่จะ(แหกปาก)ร้อง ไม่เคยเหนื่อยที่จะกระโดดโลดเต้นทั้งวัน ไม่เคยเหนื่อยที่จะบินหากินไปจนกว่าอาทิตย์จะลับขอบฟ้า ปล.ภาพอาจจะไม่เรียงลำดับตามระยะเวลา แต่เรียงตามใจคนแปะนะครับ อิอิ