ทะเลทรายเวียดนาม กับแย้ตัวเกือบโล.

พูดถึงเรื่องแย้ทีไร ผมก็จะนึกถึงสมัยที่ผมทำงานอยู่ที่การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค เมื่อเดือน พย. 2521 ผมไปสำรวจขยายเขตไฟฟ้าให้หมู่บ้านชนบทที่ จ.นครราชสีมา ที่ ต.ด่านนอก อ.ด่านขุนทด (จำไม่ได้ว่าเป็นบ้านด่านนอกหรือไม่ แต่ในหมู่บ้านมีวัดใหญ่วัดหนึ่งที่ในปี 2517-2518 ยุคฟ้าสีทองผ่องอำไพ มีนักศึกษาแพทย์ ม. มหิดลออกไปร่วมพัฒนาชนบทและพักอาศัยอยู่ที่ศาลาโรงธรรมของวัดแห่งนี้ แล้วถูกคนร้ายลอบใช้อาวุธปืนลูกซองสอดร่องพื้นกระดานยิงที่ศรีษะเสียชืวิตในขณะนอนหลับตอนกลางคืน ซึ่งเป็นข่าวใหญ่หน้าหนึ่งครึกโครมมากในสมัยนั้น) เมื่อสำรวจเส็รจ ผมก็นั่งคุยกับผู้ใหญ่บ้านแห่งนี้ที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ถุนบ้านของผู้ใหญ่ เห็นแย้วิ่งอยู่ใต้ถุนบ้านและในแปลงผักสวนครัว (เป็นแย้ตัวสีเหลืองหม่นขนาดโตกว่าหัวแม่มือ) ผมถามผู้ใหญ่บ้านว่าเป็นแย้ตามธรรมชาติที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านหรือเปล่า ผู้ใหญ่บ้านบอกว่า แกเป็นคนต่างถิ่นมาได้ภรรยาที่หมู่บ้านนี้ (จำไม่ได้ว่าแกมาจาก ลำนารายณ์ ลพบุรี หรือมาจาก ชัยภูมิ) แกบอกว่าแย้เหล่านี้แกเอามาจากบ้านเดิมของแก เอามาเลี้ยงปล่อยไว้ให้ขยายแพร่พันธุ์ที่หมู่บ้านนี้ ผมก็นึกทึ่งและชมเชยในความคิดอนุรักษ์และขยายพันธุ์สัตว์ในธรรมชาติของแกมาก เพราะในสมัยนั้นชาวบ้านที่มีความคิดแบบนี้หาได้ยากมาก แต่ผู้ใหญ่บ้านบอกว่าไม่ค่อยได้ผล เพราะเด็กลูกบ้านชอบแอบเอาหนังสติ๊กมายิงแย้ที่แกเลี้ยงไว้ เพราะธรรมชาติของแย้ชอบยืนชูคอล่อเป้าหนังสติ๊กดีแท้เทียว

คติธรรมฯ (แก็ต)