ไม่แจ่มแมว...

...เพราะเซ็งแมว

ในบริเวณบ้านพักของผมแม้ไม่ได้อยู่ในป่า แต่ก็มีป่าไม้จังหวัด(ปัจจุบันใช้ชื่อทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมจังหวัดระนอง)อยู่ใกล้ๆ มีคูน้ำที่ไหลมาจากป่าต้นน้ำที่ห่างไปไม่ถึง ๑ กิโลเมตร ในบริเวณบ้านก็มีต้นไม้มากมาย โดยเฉพาะหน้าบ้านผมเป็นบ้านเดียวที่มีไม้ใหญ่อยู่หน้าบ้าน (และห้ามใครตัด ยอมแค่รานกิ่งได้) ก็เลยเป้นสวรรค์ของบรรดานก หนู งู แมลง ฯลฯ มากมาย  ขณะเดียวกันก็ยังเป็นสวรรค์ขงนักล่าที่ชักนำพาโดยมนุษย์เช่น สุนัข และแมว ซึ่งปัจจุบันสุนัขนั้นลดบทบาทลงไปเยอะ เพราะไม่มีตัวไหนล่าสัตว์เก่งเลย แต่แมวนี่สิ มีคนเอามาเลี้ยง (ที่จริงต้องเรียกว่าปล่อยไว้ เพราะไม่ได้ให้อาหารเลย) ต่อมาพอเจ้าตัวไม่อยู่ก็ไม่เอาแมวไปด้วยก็เลยได้เลื่อนขั้นเป็นแมวจรจัดเต็มตัว มีทั้งมาคุ้ยขยะ ขโมยของในครัว ตัวอย่างปลา(ที่ฉีดฟอร์มาลีนแล้ว แต่เอามาคืนผมภายหลังเพราะมันกินไม่ได้) ซึ่งผมก็แค่เคืองๆ ดุมันไปบ้าง แต่สัตว์ที่โชคร้ายหลักในละแวกนี้คือพวกกระแต กระรอก และนก ที่มักเป็นเหยื่อของแมวเสมอ มีทั้งไล่ตะปบกิน และตะปบเล่น แม้บ่อยครั้งที่งูบ้านผมจะได้อานิสงค์จากแมวตะปบเล่นบ้างก็ตาม แต่ผมก็รู้สึกเซ็งเสมอ นี่แค่เป็นบริเวณบ้านพัก หากแมวเหล่านี้ไปอยู่ในพื้นที่ป่าละ ความสูญเสียจะรุนแรงเพิ่มแค่ไหน....

มาดูตัวอย่างเซ็งแมวของผมในวันนี้แล้วกัน