มีข้อสงสัยครับ

ที่ลำน้ำวัง(ตอนบน)แถวบ้าน
ชาวบ้านเค้าจะใช้ไม่ไผ่ทำฝายครับ
โดยการเหลาไม้ไผ่ที่ได้ขนาด  แล้วน้ำมาตอกให้ลงดินให้มั่นคง
ไม่ถอนหรือหลุดง่าย  ด้วยปักหรือตอกไม้ไผ่นั้นให้เป็นแนวขวางลำน้ำไว้ 
แล้วอาศัย สิ่งที่น้ำพัดพามา  เช่น กิ่งไม้ใบไม้  ฯลฯ
ฝายแบบนี้นอกจากจะกั้นผันน้ำได้แล้ว  ยังเป็นที่อยู่ที่ดีของปลาครับ
เช่นตรงหน้าฝายจะมีปลาขนาดใหญ่อยู่  เช่น ปลาไน  ปลานิล  ปลาดุกรัสเซีย (หลุดออกจากสระชาวบ้านช่วงน้ำท่วม)   ปลาดุกด้าน  ปลากดเหลือง  ฯลฯ 
ตรงหลังฝายที่มีน้ำเชี่ยวหน่อยก็เป็นที่อยู่ของปลาที่มีขนาดเล็กกว่าหน่อย เช่น ปลาหนามหลัง  ปลากระทิง  ปลาแก้มช้ำ  ปลาเลียหิน  ฯลฯ  (ผมเป็นคนชอบดำน้ำยิงปลา)
เรียกได้ว่าเป็นภูมิปัญญาชาวบ้าน  ที่ไม่เบียดเบียนธรรมชาติครับ
ไม่ขัดขวางเส้นทางการสัญจรของปลา
การไหลของน้ำไม่ค่อยมีการเปลี่ยนทิศทางมากนัก  แต่เดี๋ยวนี้  ทาง  อบต. แถวบ้าน  ได้มีการพัฒนาไปใช้ฝายแบบคอนกรีต จนทำให้เกิดการตื้นเขินของฝาย  โดยเฉพาะหน้าร้อนครับ  จะเห็นได้อย่างชัดเจนครับ  ทรายเต็มฝายเลย
 

ไม่ใช่เเค่  อบต.  ครับ  ที่ทำให้ระบบนิเวศเปลี่ยนไป 
ตอนนั้นยังจำได้ดี ที่แม่น้ำวังแถวบ้านก็มี  การขุดลองลอกครับ
โดยกรมชลประทาน  ทำให้ตลิ่งไม่มีต้นไม้ยึดเกาะครับ และการไหลเปลี่ยน
ทิศทางของน้ำ
พอถึงหน้าน้ำหลาก  น้ำได้กัดเซาะริมตลิ่ง 
จนทำให้นาข้างของชาวบ้านเสียหายเป็นจำนวนมาก
ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่
สภาพแม่น้ำตอนนั้น  พูดตามตรงครับ  ว่าหดหู่มาก 
ปลาพวกปลาเลียหินหายไปเลยครับ 
เพราะไม่ค่อยมีก้อนหินมากนัก  น้ำได้ไหลเชี่ยวเหมือนเมื่อก่อน
ซึ่งส่วนใมหญ่จะเป็นวังน้ำและน้ำไหลเอือย ๆ พื้อนน้ำเป็นโคลนตรม
หน้าร้อนที่น้ำน้อยไม่ต้องพูดถึงครับ
เทา  หรือ  ไก  เต็มแม่น้ำเลยครับ
บางช่วงความลึกของน้ำเหลือแค่ 2 ข้อมือ เท่านั้น  ความกว้างกระไม่เกิน 1 เมตร เลย
ตอนนี้โชคดีหน่อยครับ  ช่วงเมษายนที่ผ่านมา  ผมได้พบกับปลาเลียหิน  อีกครั้งหลังจากที่ไม่เคยเห็นมันอีกเลยไม่ต่ำกว่า 3 ปี หลังจากกรมชลประทานมาขุดลอกแม่น้ำ

ณ  ตอนนี้หน้าแล้ง  น้ำมีน้อยกว่าเดิมอีก  เพราะแม่น้ำตื้นเขิน

เฮ้อ.........................

ป.ล.  สมัยเด็กผมชอบดำยิงปลาครับ  เลยรู้ว่ามีปลาอะไรในแม่น้ำส่วนไหนของหมู่บ้านบ้าง