Lampaniang in Beijing

ความคิดเห็นที่: 22

ถึงบริเวณจตุรัสเทียนอันเหมินแล้วครับ

จตุรัสเทียนอันเหมิน

จตุรัสเทียนอันเหมิน ตั้งอยู่ที่ถนนฉางอาน ในกลางเมืองหลวง ว่ากันว่า เป็นจตุรัสที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป็นสัญลักษณ์ของจีนใหม่ และยังเป็นสัญลักษณ์ ของกรุงปักกิ่งด้วย ใช้จัดงานเฉลิมฉลอง เนื่องในโอกาสพิเศษต่างๆ ที่บริเวณจตุรัสเทียนอันเหมิน มีสถาปัตยกรรมที่สำคัญ ได้แก่ หอประตูเทียนอันเหมิน อนุสาวรีย์วีรชน หอระลึกประธานเหมาเจ๋อตง พิพิธภัณฑ์การปฏิวัติจีน พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์จีน มหาศาลาประชาชน จัตุรัสเทียนอันเหมินมีความสำคัญในวัฒนธรรมที่ยิ่งใหญ่เป็นสัญญลักขณ์ เพราะว่าจัตุรัสเทียนอันเหมินคือที่ตั้งของเหตุการณ์สำคัญมากมายในประวัติศาสตร์จี

จัตุรัสเทียนอันเหมินเป็นจัตุรัสที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีเนื้อที่ 2.5 ตารางกิโลเมตร หรือ 275 ไร่ สามารถบรรจุคนได้ถึง 2 ล้านคน เป็นสถานที่จัดงานฉลองวันชาติ ( 1 ตุลาคมของทุกปี ) มีถนนรอบลานจัตุรัส 12 เลนทั้งสี่ทิศ ตรงใจกลางจัตุรัสมีอนุสาวรีย์วีรชน ด้านทิศใต้เป็นหอระลึกถึงประธานเหมาเจ๋อตุง ( บรรจุศพของท่านไว้ในโลงแก้ว ) ทางใต้ลงมาจากหอระลึกคือ ซุ้มประตูเฉียนเหมิน(ประตูหน้า) ด้านตะวันตกเป็นอาคารมหาศาลาประชาคม ที่ประชุมรัฐสภาขนาดมหึมา มีพื้นที่ถึง 172,000 ตารางเมตร สร้างในปี ค.ศ. 1959 ใช้เวลาสร้างเพียง 10 เดือน มีที่นั่งประชุมของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรถึง 10,300 ที่นั่ง ความยาว 76 เมตร กว้าง 60 เมตร ตรงกลางไม่มีเสาค้ำ เป็นหอประชุมที่ใหญ่ที่สุดในโลก ด้านเหนือของหอประชุมเป็นห้องจัดเลี้ยง บรรจุได้ถึง 5,000 ที่นั่ง ห้องยาว 90 เมตร กว้าง 55 เมตร ตรงกลางไม่มีเสาค้ำ เป็นห้องจัดเลี้ยงที่ใหญ่ที่สุด ส่วนด้านตะวันออกของจัตุรัสเป็นพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ และการปฏิวัติ สร้างในปี ค.ศ.1959 เก็บรักษา และแสดงโบราณวัตถุกว่า 900 ชิ้น แสดงผลงานค้นพบทางประวัติศาสตร์ โบราณคดี เป็นทั้งสถาบันวิจัย ที่มีคณะนักวิทยาศาสตร์ และนักโบราณคดีมาประจำ

สิ่งที่สำคัญที่สุด และเป็นจุดเด่นที่น่าสนใจสำหรับการถ่ายรูปมากที่สุดก็คือ “พลับพลาเทียนอันเหมิน” ตั้งอยู่ทางเหนือสุดของจัตุรัส ประตูเทียนอันเหมินเป็นที่มาของชื่อจัตุรัสเทียนอันเหมิน ที่ถือว่าเป็น ‘ดวงตา’ ของเมืองปักกิ่ง และเป็นสัญลักษณ์ของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน เดิมเป็นซุ้มประตูหน้าของประตูวังภายในพระราชวังโบราณ สร้างเมื่อปีที่ 15 ในรัชสมัยพระเจ้าหย่งเล่อ ในปี ค.ศ.1417 สมัยราชวงศ์หมิง (ค.ศ.1368-1644) เป็นประตูใหญ่ของเขตพระราชวังแห่งราชสำนักหมิง ซุ้มกำแพงสูง 10 เมตร บนผนังสองข้างมีคำขวัญเขียนว่า “ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนจงเจริญ” ด้านหนึ่ง และ “ความสามัคคี ประชาชนทั่วโลกจงเจริญ” มีรูปประธานเหมาเจ๋อตุงขนาดใหญ่ ติดอยู่ตรงกลางระหว่างป้ายคำขวัญบนซุ้มกำแพงเป็นพลับพลามีหลังคาซ้อนกัน 2 ชั้น เชิงงอนมีภาพบนคานมีแกะสลักบนชื่อ หลังคาสีเหลือง กำแพงทาสีเลือดหมู ด้านหน้ากำแพงเป็นลำธารน้ำทองคำสะท้อนแสงระยิบระยับ มีสะพานทองคำสร้างด้วยหินหยกขาวแกะสลักสวยงาม ด้านหน้าสะพานมีสิงโต 2 ตัว ตั้งอยู่สองข้าง เบื้องหลังหอประตูนี้คือพระราชวังต้องห้าม (กู้กง) ในสมัยนั้นเรียก ‘ประตูเฉิงเทียนเหมิน’

ที่มา : http://travel.lakkai.com/asia/china/tiananmen.php

ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:26:42 ]

ความคิดเห็นที่: 35

พระราชวังต้องห้าม หรือ พระราชวังกู้กง

พระราชวังต้องห้าม หรือ พระราชวังกู้กง เป็นพระราชวังโบราณซึ่ง ยังคงเหลืออยู่ ตั้งอยู่ที่ใจกลางกรุงปักกิ่ง เป็นทั้งบ้าน และชีวิตของจักรพรรดิในราชวงศ์หมิง และชิงรวมทั้งสิ้น 24 พระองค์ พระราชวังเก่าแก่ที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 500 ปี มีชื่อในภาษาจีนว่า ‘กู้กง’ หมายถึงพระราชวังเดิม มีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ‘จื่อจิ้นเฉิง’ ซึ่ง แปลว่า ‘พระราชวังต้องห้าม’ เหตุที่เรียกพระราชวังต้องห้าม เนื่องมาจากชาวจีนถือคติในการสร้างวังว่า จักรพรรดิเปรียบเสมือนบุตรแห่งสวรรค์ ดังนั้นวังของบุตรแห่งสวรรค์จึงต้องเป็น ‘ที่ต้องห้าม’ คนธรรมดาสามัญไม่สามารถล่วงล้ำเข้าไปได้

พระราชวังต้องห้าม เป็นพระราชวังหลวงมาตั้ง แต่สมัยกลางราชวงศ์หมิงจนถึงราชวงศ์ชิง ตั้งอยู่ด้านหลังพลับพลาเทียนอันเหมิน แผนผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ยาวจากเหนือจรดใต้ 961 เมตร กว้าง 753 เมตร มีกำแพงวังล้อมรอบ ยาว 3 กิโลเมตร สูง 10 เมตร มีคูน้ำล้อมรอบ กว้าง 52 เมตร มีประตูวัง 4 ประตู 4 ทิศ มีป้อมหอคอยกำแพงวังอยู่ 4 มุม ครอบคลุมพื้นที่ 720,000 ตารางเมตร อาคาร 800 หลัง มีห้องทั้งหมด 9,999 ห้อง และมีพระที่นั่ง 75 องค์ ใช้ระยะก่อสร้างประมาณ 14 ปี ตั้ง แต่ พ.ศ. 1949 จนถึง พ.ศ. 1963

ในอดีตภายในเป็นที่ประทับของจักรพรรดิ โดยมีสนมกำนัล ขันที และข้าหลวงรับใช้ ซึ่ง คนเหล่านี้ต้องอาศัยอยู่ในนครต้องห้ามตลอดชีวิต เพื่อความสำราญของจักรพรรดิ ในวังจะมีวิเสท 6,000 คน ประกอบพระกระยาหาร มีสนมกำนัล 9,000 นาง ซึ่ง มีขันที 70,000 คน คอยดูแล มีคำเล่าลือกันว่า พระนางซูสีไทเฮา เวลาเสวยก็จะมีพระกระยาหารถึง 148 ชุด และทรงส่งขันทีไปเสาะหาชายหนุ่มซึ่ง เข้าวังแล้วจะไม่มีผู้ใดพบเห็นอีกเลย

ภายในพระราชวังแบ่งออกเป็น 2 ส่วนคือ วังหน้า และวังใน
• วังหน้าเป็นเขตที่ฮ่องเต้ออกว่าราชการ จัดงานพิธีต่างๆ รับเข้าเฝ้า
• วังในเป็นเขตหวงห้าม ผู้ชายห้ามเข้า ยกเว้นขันทีเท่านั้น

วังหน้า มี 3 ตำหนัก เป็นศูนย์กลางที่สร้างอยู่บนเส้นแกนตรงกันเป็นเส้นตรง ดังนี้
1.ตำหนักไถ่เหอ เป็นตำหนักด้านหน้าที่สำคัญที่สุด และใหญ่ที่สุดในพระราชวังหลวง ตั้งอยู่บนแท่นหินหยกขาวยกพื้นสูง 2 เมตรเศษ ล้อมรอบด้วยรั้วหินหยกขาว แกะสลักเป็นเมฆ มังกร และหงส์ สร้างในปีค.ศ. 1420 สมัยของพระเจ้าหย่งเล่อ กว้าง 11 เมตร ลึก 5 เมตร หลังคาซ้อน 2 ชั้น สูง 35 เมตร พื้นที่ 2,377 ตารางเมตร ปูด้วยอิฐ(ที่นวดด้วยแป้งทองคำ) ตรงกลางมีบัลลังก์มังกรสีทอง(มังกร 5 เล็บ สัญลักษณ์ของฮ่องเต้อันสูงส่ง) ใช้เป็นสถานที่ฮ่องเต้ออกว่าราชการแผ่นดินรับการเข้าเฝ้าจากขุนนางขุนศึก ต้อนรับแขกบ้านแขกเมือง และอาคันตุกะชาวต่างต่างประเทศ หลังคามุงกระเบื้องสีทอง(สีเฉพาะของฮ่องเต้เท่านั้น)

2.ตำหนักจงเหอ เป็นตำหนักหลังที่ 2 อยู่ด้านหลังตำหนักไถ่เหอ เป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมมียอดแหลม ใช้เป็นสถานที่พักรอก่อนออกว่าราชการแผ่นดิน รับการรายงานจากข้าหลวงชั้นใน รวมทั้งพิธีการจัดงานเข้าเฝ้า หากมีงานพิธี แต่งตั้งพระราชินี และจัดงานใหญ่ในพระราชวังจะต้องตรวจเอกสารความเรียบร้อยของงาน ณ ตำหนักแห่งนี้ล่วงหน้า 1 วัน

3.ตำหนักเป่าเหอ เป็นตำหนักหลังที่ 3 อยู่หลังตำหนักจงเหอ เป็นตำหนักใหญ่ มีพื้นที่เท่ากับตำหนักไถ่เหอ ภายในมีบัลลังก์ก่อสร้างโดยไม่มีเสาแถวที่ 2 ทำให้ห้องโถงด้านหน้าท้องพระโรงกว้างขึ้น ไม่บังสายพระเนตรพระองค์ฮ่องเต้ ใช้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงรับรองบรรดาหัวหน้าชนเผ่ากลุ่มน้อยต่างๆ ทุกปี ในวันที่ 30 เดือน 12 (วันสิ้นปีของจีน) พิธีอภิเษกสมรสของฮ่องเต้หรือโอรสธิดา มาถึงในสมัยพระเจ้าเฉียนหลงใช้ที่นี่เป็นสถานที่สอบจอหงวน องค์ฮ่องเต้เป็นผู้ออกข้อสอบ และคุมสอบด้วยพระองค์เอง โดยสอบในห้องท้องพระโรงแห่งนี้เอง

ผู้ที่สอบได้ที่ 1 มีเพียงคนเดียวเท่านั้น จะได้เป็น “จอหงวน” และเป็นลูกเขยของฮ่องเต้
ผู้ที่สอบได้ที่ 2 อาจมีหลายคน จะได้เป็น “ท่านฮั้ว” เป็นที่ปรึกษาประจำองค์ฮ่องเต้
ผู้ที่สอบได้ที่ 3 อีกหลายคน จะเรียกว่า “ป่างเหี่ยน” ดำรงตำแหน่งรองผู้ช่วยฮ่องเต้

วังใน เป็นเขตต้องห้ามสำหรับผู้ชาย ทาสเพศชายที่จะเข้ามารับใช้ในวังได้นั้นต้องผ่านขั้นตอนการตอนให้เป็นขันทีเสียก่อน เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องเสื่อมเสียกับมเหสี และเหล่านางสนมใน ขันทีมาจากชนชั้นยากจนเสียเป็นส่วนใหญ่ พวกพ่อค้าทาสจะลักพาตัวมาตั้ง แต่เด็ก แล้วส่งไปให้คนของตระกูลไป่ในกรุงปักกิ่งทำการตอน ตอนเสร็จแล้วก็มีการออกใบรับรองส่งให้ราชสำนัก ขันทีที่ฉลาดมีการศึกษาอาจได้เป็นกุนซือหรืออาจารย์ในวังหลวง แต่ขันทีส่วนใหญ่ต้องทำงานหนักในโรงครัว และในสวนไปตลอดชีวิต ทำผิดเล็กน้อยก็จะถูกโบยถูกเฆี่ยนตี ทำผิดมากโชคไม่ดีก็อาจถูกตัดหัวได้ง่าย

การได้เข้ามารับใช้ใกล้ชิดกับพระราชวงศ์ ทำให้ขันทีบางคนสามารถกุมอำนาจเอาไว้ได้ สร้างความร่ำรวยให้ตนเองใช้ตำแหน่งใหญ่โตสร้างอิทธิพล แสวงหาทรัพย์สินเงินทองในทางมิชอบ จนสามารถซื้อบ้าน ที่ดิน ทำธุรกิจการค้านอกวังหลวง พอเกษียณแล้วจะย้ายออกไปอยู่ตามวัดที่ตนเองเคยให้การอุปถัมภ์ด้วยการบริจาคเงินจำนวนมากอย่างสม่ำเสมอ ในยุคราชวงศ์หมิงมีขันทีอยู่ในพระราชสำนักถึง 20,000 คน แต่ภายหลังก็ค่อยๆ ลดจำนวนลงจนเหลือเพียง 1,500 คน ในรัชกาลสุดท้ายก่อนที่ราชวงศ์ชิงจะล่มสลายเมื่อปี ค.ศ. 1991

การตอนหรือการตัดอวัยวะเพศทิ้งก็ใช่จะให้ผลเป็นที่น่าเชื่อถือได้เสมอไป ข่าวลือเรื่องการลักลอบมีความสัมพันธ์กันระหว่างขันทีกับนางกำนัลก็มีให้ได้ยินอยู่บ่อยครั้ง คนทั่วไปมองขันทีว่าเป็นพวกน่าสมเพช มักถูกดูหมิ่นอยู่เสมอ เพราะ การเป็นคนที่ไม่สามารถเพื่อมีบุตรสืบสกุลได้นั้นย่อมถูกเหยียดหยามเป็นธรรมดา ดังนั้นพวกขันทีที่มีอำนาจมากๆ ก็จะซื้อบ้านเอาไว้นอกพระราชวังหลวง ทำบันทึกอ้างอิงถึงการสืบทอดวงศ์ตระกูลลงมาเป็นรุ่นๆ โดยมีการซื้อสตรี และทารกมาเป็นภรรยา และบุตร ซื้อบ่าวทาสหรือแม้กระทั่งนางบำเรอหลายๆ คนมาไว้ข้างกาย

เขตพระราชวังชั้นใน(วังใน) ประกอบด้วยตำหนักเฉียนชิงกง เจียวไถ่เตี่ยน คุนหมิงกง ตำหนักตะวันออก และตะวันตก เป็นสถานที่ที่ฮ่องเต้ดำเนินการประจำวันทางการเมือง อาทิ ตรวจเอกสาร ลงพระนามอนุมัติ ตัดสินความ และเป็นสถานที่พักอาศัยของพระราชวงศ์ พระราชินี พระสนม พระโอรส และพระธิดา รวมไปถึงมีพระราชอุทยานของฮ่องเต้ เขตวังในจะมีพระตำหนักที่มีความสำคัญอยู่ 2 หลังคือ

เฉียนชิงกง เป็นตำหนักด้านหน้าของวังใน เป็นที่ประทับของฮ่องเต้ เพื่อตรวจเอกสารลงพระนาม อนุมัติราชการแผ่นดินประจำวัน ต่อมาในปี ค.ศ. 1644 ทหาร และชาวนาของหลี่จื้อเฉินทำการปฏิวัติ นำกำลังบุกเข้าปักกิ่ง ซึ่ง ตรงกับรัชกาลฮ่องเต้องค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์หมิง พระเจ้าจูหยิวเจี่ยนชักกระบี่ฟันพระธิดาของพระองค์จนขาดสะพายแล่ง แล้วทรงหนีออกจากพระราชวังไปแขวนคอตายที่ต้นสน ณ ภูเขาเหมยซาน(ปัจจุบันเรียกว่า ภูเขาจิ่งซาน) ซึ่ง อยู่ด้านหลังพระราชวังหลวง

หย่างซินเตี้ยน เป็นตำหนักอยู่บริเวณด้านตะวันตกเฉียงใต้ของวังใน เป็นที่ประทับของฮ่องเต้ นัดพบปะพูดคุยกับพวกข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ทั้งเรื่องการเมือง และการทหารในรัชสมัยพระเจ้าถงจื้อ และกวางซี่ใช้เป็นสถานที่ออกว่าราชการหลังม่านของพระนางซูสีไทเฮา รวมทั้งในสมัยฮ่องเต้องค์สุดท้าย เมื่อครั้งที่ ดร.ซุนยัดเซ็นทำการปฏิวัติ จักพรรดิปูยีก็ทรงสละราชบัลลังก์ในปี ค.ศ. 1962 ณ ตำหนักแห่งนี้

สำหรับประตูทางเข้าด้านหน้าของพระราชวังหลวงหลังพลับพลาเทียนอันเหมิน ทางด้านทิศใต้ของพระราชวังจะมีซุ้มประตูไถ่เหอ แนวกำแพงวังประกอบด้วยประตูใหญ่อยู่ตรงกลาง ประตูเล็ก 2 ข้าง รวม 3 ประตู ประตูมีความลึกถึง 28 เมตร ประตูใหญ่ตรงกลางเป็นประตูเข้าเฉพาะฮ่องเต้เพียงพระองค์เดียว คนอื่นห้ามเดินออกเด็ดขาด ใครฝ่าฝืนเดินออกจะถูกประหารชีวิต คนอื่นเดินออกได้เพียงประตูเดียวเท่านั้น คือประตูด้านทิศเหนือชื่อ “เสินอู่เหมิน” (ประตูหลัง)

ประตูใหญ่ตรงกลาง ในชั่วชีวิตของพระราชินีมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้นที่จะได้เดินผ่านเข้าประตูนี้คือ วันอภิเษกสมรส นอกนั้นขุนนาง และพระราชวงศ์ทุกพระองค์จะเดินเข้าพระราชวังทางประตูเล็กทั้งสองข้างเท่านั้น

แม้ว่าประเทศจีนจะไม่มีสถาบันพระมหากษัตริย์แล้ว พระราชวังต้องห้ามก็ยังคงเป็นสัญลักษณ์ของประเทศจีน และภาพประตูเทียนอันเหมินก็ยังปรากฏอยู่ในตราประจำสาธารณรัฐประชาชนจีนอีกด้วย นอกจากนี้ พระราชวังต้องห้ามยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ซึ่ง ไม่นานมานี้ ทางรัฐบาลจีนได้มีนโยบายจำกัดปริมาณนักท่องเที่ยวเพื่อจะอนุรักษ์สภาพของอาคาร และสวนหย่อมไว้

ที่มา : http://travel.lakkai.com/asia/china/forbidden.php

ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 02:22:09 ]


	Lampaniang in Beijing ได้มีโอกาสเหินฟ้าสู่ "ปักกิ่ง" กับเขาครั้งแรก และก็เป็นการเดินทางโดยเครื่องบินเป็นครั้งแรกในชีวิตอีกเหมือนกัน ก็เลยถือโอกาสนำภาพบางส่วนจาก 1,500 กว่าภาพ มาเล่าสู่กันฟังครับ 20 ธ.ค.52 ออกเดินทางจากจุดรวมพลที่หนองบัวลำภูตั้งแต่ 07.30 น.มาถึงสนามบินสุวรรณภูมิกันก็ประมาณ 15.30 น. ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:01:59 ]


	ความคิดเห็นที่: 1 มาถึงก็นั่งรอเวลา รวมทั้งจัดเตรียมสัมภาระกันใหม่ สิ่งของที่นำขึ้นเครื่องไม่ได้ก็แพ็คลงกระเป๋าโหลดเข้าใต้เครื่อง ก็ว่ากันไปตามอัธยาศัย ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:09:58 ]


	ความคิดเห็นที่: 2 เมื่อผ่านขั้นตอนต่างๆ ของสนามบินแล้วก็มานั่งรอขึ้นเครื่อง ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:11:38 ]


	ความคิดเห็นที่: 3 ขึ้นเครื่องกันเสียที โชคดีที่ได้นั่งใกล้หน้าต่างเลยได้ภาพบ้างนิดหน่อย ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:17:11 ]


	ความคิดเห็นที่: 4 18.50 น. ได้เวลาเหินฟ้าสู่กรุงปักกิ่ง เสียดายจังที่เป็นกลางคืนเลยไม่เห็นวิวขณะบินอยู่เหนือฟากฟ้า นอกจากแสงไฟเบื้องล่าง ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:19:45 ]


	ความคิดเห็นที่: 5 ประมาณ 5 ชั่วโมงบนฟ้าถึง ปักกิ่งประมาณเที่ยงคืน ต้องบวกเวลาเพิ่มอีก 1 ชั่วโมงเพราะเวลาเขาเร็วกว่าเรา กลายเป็นเวลาตี 1 ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:26:29 ]


	ความคิดเห็นที่: 6 มีรถมารับคณะของเราเข้าที่พัก ถึงที่พักก็ประมาณตี 2 กว่าจะเข้าห้องพักได้ก็นานพอดู พร้อมกับนัดหมายว่าต้องตื่น 6 โมงเช้านะเพราะจะมารับไปเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ ประมาณ 08.00 น. ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:33:12 ]


	ความคิดเห็นที่: 7 เสียงโทรศัพท์ดังปลุกตอน 6 โมงเช้า รีบลุกขึ้นอาบน้ำเตรียมตัวไปรับประทานอาหารเช้า เรียบร้อยแล้วก็ออกมาสูดอากาศกันหน้าโรงแรมที่พัก ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:39:37 ]


	ความคิดเห็นที่: 8 หนาวไม่หนาวก็ดูเอาเถอะครับ ขนาดเจ้าของบ้านยัง แต่งตัวแบบนี้ แล้วเราผู้มาเยือนจะเป็นยังไง ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:41:37 ]


	ความคิดเห็นที่: 9 บ้างก็ขี่จักรยาน ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:43:37 ]


	ความคิดเห็นที่: 11 8 โมงเช้าตามนัดหมายเขาก็พาเราไปดู "โรงละครแห่งชาติ" ซึ่ง ตั้งอยู่กลางกรุงปักกิ่งใกล้กับจตุรัสเทียนอันเหมิน โครงสร้างภายนอกประกอบขึ้นจากกระจกผสมไททาเนียม โรงละครแห่งชาติแห่งนี้แบ่งพื้นที่เป็นโรงโอเปร่า 2,416 ที่นั่ง คอนเสิร์ตฮอล 2,017 ที่นั่ง และโรงภาพยนต์ 1,040 ที่นั่ง พื้นผิวของผนังที่กึ่งโปร่งแสงจะทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาในตอนกลางคืนมองเห็นการแสดงด้านในวับๆ แวมๆ ซึ่ง เป็นลักษณะเด่นของสถาปัตยกรรมแห่งนี้ ...แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 2552 01:35:13 ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:57:01 ]


	ความคิดเห็นที่: 13 เจ้าหน้าที่กำลังช่วยกันทุบน้ำแข็งที่อยู่บนผิวหน้าของน้ำออก พรุ่งนี้มาต่อครับ เพราะพึ่งจะเดินทางกลับมาถึงวันนี้ ยังไม่ได้พักผ่อนเลยครับ ขอไปพักผ่อนก่อน ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 01:03:14 ]


	ความคิดเห็นที่: 14 ตามอาจารย์ไปเที่ยวด้วยคนครับ (ว่า แต่ทำไมภาพสุดท้ายหัวคนขาดอ่ะครับ - -") aqueous_andaman [ 26 ธ.ค. 2552 01:14:37 ]


	ความคิดเห็นที่: 15 : aqueous_andaman ตามอาจารย์ไปเที่ยวด้วยคนครับ (ว่า แต่ทำไมภาพสุดท้ายหัวคนขาดอ่ะครับ - -") อืมมม ใช่จริงๆ ด้วย แล้วมันเป็นยังงั้นไปได้ยังไงล่ะครับเนี่ย งง ! ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 01:29:04 ]


	ความคิดเห็นที่: 10 ยานพาหนะอีกชนิดที่นิยมใช้กัน ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:47:14 ]


	ความคิดเห็นที่: 12 อากาศที่หนาวเย็นทำให้น้ำในสระโดยรอบโรงละครเป็นน้ำแข็งไปหมด ลำพะเนียง [ 26 ธ.ค. 2552 00:59:06 ]


	ความคิดเห็นที่: 16 มารอดูด้วยคนครับอาจารย์ ตุ้ม [ 26 ธ.ค. 2552 11:48:07 ]


	ความคิดเห็นที่: 17 มารอชมภาพต่อค่ะ^^ sparrow [ 26 ธ.ค. 2552 17:11:42 ]


	ความคิดเห็นที่: 18 อาจารย์อย่าลืมของฝากผมนะ นี่ก็เอามาตั้งรอแล้ว แฮะๆ noppadol [ 26 ธ.ค. 2552 18:23:15 ] noparnon@yahoo.co.th


	ความคิดเห็นที่: 19 เมื่อคืน...นอนรอชมภาพจนหลับไปเลย ^^ สุวรรณภูมิ [ 26 ธ.ค. 2552 21:42:34 ]


	ความคิดเห็นที่: 20 ตามเที่ยวด้วยคนก้าบ!! :-) จอม [ 26 ธ.ค. 2552 22:37:40 ]


	ความคิดเห็นที่: 21 ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามชมครับ ตั้งใจจะโพสต์ต่อตอนกลางวัน แต่พอดีงานเข้าก่อน ตามชมกันต่อนะครับ จากโรงละครแห่งชาติเราก็เดินไปจตุรัสเทียนอันเหมินกันครับ ...แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 2552 10:09:00 ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:12:55 ]


	ความคิดเห็นที่: 22 ถึงบริเวณจตุรัสเทียนอันเหมินแล้วครับ จตุรัสเทียนอันเหมิน จตุรัสเทียนอันเหมิน ตั้งอยู่ที่ถนนฉางอาน ในกลางเมืองหลวง ว่ากันว่า เป็นจตุรัสที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป็นสัญลักษณ์ของจีนใหม่ และยังเป็นสัญลักษณ์ ของกรุงปักกิ่งด้วย ใช้จัดงานเฉลิมฉลอง เนื่องในโอกาสพิเศษต่างๆ ที่บริเวณจตุรัสเทียนอันเหมิน มีสถาปัตยกรรมที่สำคัญ ได้แก่ หอประตูเทียนอันเหมิน อนุสาวรีย์วีรชน หอระลึกประธานเหมาเจ๋อตง พิพิธภัณฑ์การปฏิวัติจีน พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์จีน มหาศาลาประชาชน จัตุรัสเทียนอันเหมินมีความสำคัญในวัฒนธรรมที่ยิ่งใหญ่เป็นสัญญลักขณ์ เพราะว่าจัตุรัสเทียนอันเหมินคือที่ตั้งของเหตุการณ์สำคัญมากมายในประวัติศาสตร์จี จัตุรัสเทียนอันเหมินเป็นจัตุรัสที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีเนื้อที่ 2.5 ตารางกิโลเมตร หรือ 275 ไร่ สามารถบรรจุคนได้ถึง 2 ล้านคน เป็นสถานที่จัดงานฉลองวันชาติ ( 1 ตุลาคมของทุกปี ) มีถนนรอบลานจัตุรัส 12 เลนทั้งสี่ทิศ ตรงใจกลางจัตุรัสมีอนุสาวรีย์วีรชน ด้านทิศใต้เป็นหอระลึกถึงประธานเหมาเจ๋อตุง ( บรรจุศพของท่านไว้ในโลงแก้ว ) ทางใต้ลงมาจากหอระลึกคือ ซุ้มประตูเฉียนเหมิน(ประตูหน้า) ด้านตะวันตกเป็นอาคารมหาศาลาประชาคม ที่ประชุมรัฐสภาขนาดมหึมา มีพื้นที่ถึง 172,000 ตารางเมตร สร้างในปี ค.ศ. 1959 ใช้เวลาสร้างเพียง 10 เดือน มีที่นั่งประชุมของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรถึง 10,300 ที่นั่ง ความยาว 76 เมตร กว้าง 60 เมตร ตรงกลางไม่มีเสาค้ำ เป็นหอประชุมที่ใหญ่ที่สุดในโลก ด้านเหนือของหอประชุมเป็นห้องจัดเลี้ยง บรรจุได้ถึง 5,000 ที่นั่ง ห้องยาว 90 เมตร กว้าง 55 เมตร ตรงกลางไม่มีเสาค้ำ เป็นห้องจัดเลี้ยงที่ใหญ่ที่สุด ส่วนด้านตะวันออกของจัตุรัสเป็นพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ และการปฏิวัติ สร้างในปี ค.ศ.1959 เก็บรักษา และแสดงโบราณวัตถุกว่า 900 ชิ้น แสดงผลงานค้นพบทางประวัติศาสตร์ โบราณคดี เป็นทั้งสถาบันวิจัย ที่มีคณะนักวิทยาศาสตร์ และนักโบราณคดีมาประจำ สิ่งที่สำคัญที่สุด และเป็นจุดเด่นที่น่าสนใจสำหรับการถ่ายรูปมากที่สุดก็คือ “พลับพลาเทียนอันเหมิน” ตั้งอยู่ทางเหนือสุดของจัตุรัส ประตูเทียนอันเหมินเป็นที่มาของชื่อจัตุรัสเทียนอันเหมิน ที่ถือว่าเป็น ‘ดวงตา’ ของเมืองปักกิ่ง และเป็นสัญลักษณ์ของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน เดิมเป็นซุ้มประตูหน้าของประตูวังภายในพระราชวังโบราณ สร้างเมื่อปีที่ 15 ในรัชสมัยพระเจ้าหย่งเล่อ ในปี ค.ศ.1417 สมัยราชวงศ์หมิง (ค.ศ.1368-1644) เป็นประตูใหญ่ของเขตพระราชวังแห่งราชสำนักหมิง ซุ้มกำแพงสูง 10 เมตร บนผนังสองข้างมีคำขวัญเขียนว่า “ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนจงเจริญ” ด้านหนึ่ง และ “ความสามัคคี ประชาชนทั่วโลกจงเจริญ” มีรูปประธานเหมาเจ๋อตุงขนาดใหญ่ ติดอยู่ตรงกลางระหว่างป้ายคำขวัญบนซุ้มกำแพงเป็นพลับพลามีหลังคาซ้อนกัน 2 ชั้น เชิงงอนมีภาพบนคานมีแกะสลักบนชื่อ หลังคาสีเหลือง กำแพงทาสีเลือดหมู ด้านหน้ากำแพงเป็นลำธารน้ำทองคำสะท้อนแสงระยิบระยับ มีสะพานทองคำสร้างด้วยหินหยกขาวแกะสลักสวยงาม ด้านหน้าสะพานมีสิงโต 2 ตัว ตั้งอยู่สองข้าง เบื้องหลังหอประตูนี้คือพระราชวังต้องห้าม (กู้กง) ในสมัยนั้นเรียก ‘ประตูเฉิงเทียนเหมิน’ ที่มา : http://travel.lakkai.com/asia/china/tiananmen.php ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:26:42 ]


	ความคิดเห็นที่: 23 ต้องลอดอุโมงค์ครับ ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:29:17 ]

กระทู้-13568 : Lampaniang in Beijing

Lampaniang in Beijing


	ความคิดเห็นที่: 24 เพื่อมาโผล่บริเวณนี้ ที่มองเห็นก็คืออนุสาวรีย์วีรชน ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:33:41 ]


	ความคิดเห็นที่: 25 เสียดายที่ไกด์ไม่ได้พาเราไปชมไกลถึงจุดนั้น เราจึงได้ แต่เก็บภาพที่ระลึกกันห่างๆ ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:38:18 ]


	ความคิดเห็นที่: 26 น่าจะเป็นอาคารมหาศาลาประชาคมแหละขอรับ ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:42:02 ]


	ความคิดเห็นที่: 27 อีกด้านหนึ่งก็คือ “พลับพลาเทียนอันเหมิน” ...แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 2552 10:05:35 ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:44:18 ]


	ความคิดเห็นที่: 28 ต้องเดินลอดอุโมงค์กันอีกครั้ง อุโมงค์นี้มีด่านตรวจรวมทั้งมีการแสกนกระเป๋าสัมภาระอีกต่างหาก ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:48:23 ]


	ความคิดเห็นที่: 29 ลอดอุโมงค์ออกมาก็เป็น “พลับพลาเทียนอันเหมิน” ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:50:48 ]


	ความคิดเห็นที่: 30 เพื่อเข้าชมพระราชวังต้องห้าม (กู้กง) ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 01:52:49 ]


	ความคิดเห็นที่: 31 เมื่อผ่านประตูเข้าไป ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 02:00:01 ]


	ความคิดเห็นที่: 32 จากภาพบน #31ก็ต้องเดินผ่านประตูเข้าไปอีกครั้ง ที่หมายคือประตูข้างหน้า ...แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 2552 02:13:26 ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 02:05:46 ]


	ความคิดเห็นที่: 33 ถึงประตูนี้ก็จะต้องเสียเงินค่าเข้าชมกันแล้ว ไม่ทราบราคาครับเพราะไกด์เขาจัดการให้หมด ลำพะเนียง [ 27 ธ.ค. 2552 02:10:11 ]